Italiaans koken en ik: a love story?

De Italiaanse keuken: heb je even? Ik zou een essay kunnen schrijven over de talloze pasta’s die ik in restaurants heb mogen eten en de tranen die ik daarna kon laten stromen omdat ik het iedere dag zo wil eten. Thuis ook, het liefst. Ik kan mezelf wel een beetje omschrijven als iemand die het of heel goed wil doen óf helemaal niet. Ik raak redelijk snel gefrustreerd als het niet gaat zoals ik had gewild en het is wel vaker dan eens voorgekomen dat ik redelijk agressief in de wedstrijd kwam te staan. Zo waren bao buns ook de eerste én tweede keer niet mijn beste vrienden.

Ik wil gewoon guanciale!!!

Dan hebben we het nog niet gehad over de ingrediënten. Zoals ik aangaf, doe ik liever niet aan halve bak. Dus, ik wil goed spul. Dat is overigens waar de Italiaanse Keuken voor staat. Moet je duizend ingrediënten kopen? Zeker niet, maar wat je gebruikt moet van goede kwaliteit zijn. Italiaans eten in relatief eenvoudig: het succes van een gerecht is voornamelijk gebaseerd op de smaak van het hoofdingrediënt, dus dit moet van de hoogste kwaliteit zijn. Om een lullig voorbeeld te geven dokterde Washington State University ooit uit dat Italianen zo rond $5.20 per maaltijd uitgaven en Britten $3,7. En dan hebben we het nog niet eens over de Hollandse gierigheid gehad. Om een Italiaan in de keuken te evenaren moet smaak dus vooropgesteld worden. Makkelijker gezegd dan gedaan overigens. In de super vis je niet zo 1, 2 ,3 een goede guanciale uit het schap en heb je je ogen laten vallen op de prachtige charme van een reginette pasta dan kom je ook niet heel erg ver (heb ik persoonlijk ondervonden).

1/2 problem solved

Nu moet ik bekennen dat ik overigens dit laatste probleem onlangs heb opgelost. Tijdens een enerverende online zoektocht in de krochten van het world wibe web (ja, ik klikte door naar de 2e Googlepagina, who does that?!) liep ik een fantastische website tegen het lijf: Vico Foodbox. Een aanrader als het gaat om Italiaanse producten, zo verscheept vanuit de Laars naar ons eigen kikkerlandje, om de Italiaanse sferen te proeven. Goedkoop, neuh dat was het niet. Maar zoals ik bovenstaand al noemde is dat ook niet per se nodig, tenminste als je jezelf als echte Italiaan wil verkopen. Alsof ik op een markt in Toscane stond gingen mijn voelsprieten uit, ging ik de website af, vulde ik – al kwijlend – mijn (online, helaas) mandje en kwam er aan het eind van de rit ook nog achter dat ze gewoon naar Nederland verschepen. Yay voor mij mijn maag en mijn hart, wat minder yay voor de portemonnee.

It's gonna be a real love story

Deze blog is de eerste stap richting mijn carrière als Italian Home (Made) Chef. Een KitchenAid heb ik tot mijn beschikking, nu nog die enige opzetstukken voor pasta te maken aanschaffen. In tegenstelling tot arbeidsintensieve recepten zoals bijvoorbeeld zuurdesembrood, heb je geen borrelende starter, een ton met zelfvertrouwen en flinke voorraadkast met geduld nodig. Dus wat let ons? Ik ga aan de slag en laat zo meteen andere mensen bij mij aan tafel tranen, omdat ze zo iedere dag wel zouden willen eten.